De meesten van ons lopen onbewust, dan wel bewust, rond met de diepe overtuiging ‘Ik ben niet goed genoeg’. In mijn sessies kom ik deze overtuiging vaak tegen. Het maakt dat de meeste mensen het lastig vinden om gegrond te zijn. Gronden betekent hier zijn, aanwezig en volledig.
Niet heel gek als je beseft hoe onmogelijk we het onszelf soms maken!
We vallen namelijk tussen wal en schip wanneer we leven (en dus bestaan) tegelijkertijd met de overtuiging niet te mogen bestaan.. Bij geboorte verkrijg je automatisch een (fysiek) bestaansrecht. Om het simpele feit dat je er bent. Je kunt niet niet zijn. Het zou een gevecht creëren die je nooit zou kunnen winnen. Echter, we leren al vrij snel dat we nog niet volledig zijn. Vervolgens werken we hard aan onszelf om te worden wat we eigenlijk al zijn, heel en volledig.
In zeker zin is het een collectieve overtuiging die normaal geworden is en die zich daardoor onzichtbaar waant. Toch lijkt het aantal mensen met een burnout, depressie of identiteitscrisis met sneltreinvaart te groeien.
Dit komt o.a. omdat we allerlei voorwaarden stellen aan ons zijn om zo ons bestaan te rechtvaardigen.
Vraag jezelf eens af: • Welke voorwaarden stel jij jezelf?
• Wat moet je doen, zijn, bereiken, ontvangen of bewijzen om geliefd, belangrijk, succesvol,
nuttig, volledig of gewoon genoeg te zijn?
• Aan wie moet je dat bewijs leveren? En waarom?
Het harde werken om te voldoen aan alle voorwaarden maakt het hier zijn helemaal niet vrij en prettig. Niet zo gek dat we liever gaan ‘zweven’. We zitten dan veel in ons hoofd of leven op de automatische piloot. Gronden is niet hard werken. Het is eerder een keuze. Een keuze om hier te WILLEN zijn. Begin met het accepteren dat je er bent. Dat je recht hebt hier te zijn. Je bent volledig, heel en vol betekenis, gewoon omdat je er bent.